Een paar weken geleden mocht ik Judith interviewen. Niet voor de eerste keer.
Op 28 september heb ik Judith tijdens de landelijke Olijfdag al geïnterviewd over haar verhaal.
Judith kreeg op 37-jarige leeftijd baarmoederhalskanker en daarna volgde een intensief behandelingstraject. Als consulent seksuele gezondheid kan ik niet anders dan denken aan de gevolgen die baarmoederhalskanker en helemaal de behandelingen voor impact hebben op het seksueel functioneren. En of daar ook aandacht aan besteed is in het behandeltraject door de zorgprofessionals.
Na eerst even over koetjes en kalfjes gesproken te hebben. Gingen we echt het gesprek aan. Wederom was ik onder de indruk hoe open en kwetsbaar Judith zich durft op te stellen. Onderwerpen als intimiteit én seks zijn helaas ook anno 2019 nog steeds een taboe. Daar was bij Judith niks van te merken.
“Ik heb het overleefd, daar ben ik elke dag heel blij mee”
Judith vertelde dat ze op 37-jarige leeftijd de diagnose baarmoederhalskanker kreeg. Een inoperabele tumor van 4,5 cm. En ook nog eens uitzaaiingen in het buikgebied. De behandeling bestond uit 28 uitwendige bestralingen maar ook 2 inwendige bestralingen oftewel brachytherapie.
Hierbij krijg je een staaf of staafjes ter dikte van je pink ingebracht tot aan de top van je baarmoeder. En in Judith haar geval kreeg ze 29 uur lang elk uur 10 minuten lang bestraling en dat dus 2 keer.
Als ik daaraan denk kan ik alleen nog maar meer respect voor Judith krijgen.
Chemo sloeg verkeerd op haar nieren waardoor ze met de chemo meteen moesten stoppen, en hierdoor extra veel bestralingen gehad. Maar, zoals Judith zelf zegt: “Ik heb het overleefd, en daar ben ik elke dag heel blij mee.”
“Tweeënhalf jaar later kwam de prins op het witte paard”
Op het moment van de behandelingen was Judith single en heeft bij haar moeder gewoond. En samen met haar het hele traject doorlopen. Het was haar steun en toeverlaat.
Het moment om weer te gaan daten vond Judith begrijpelijk heel spannend. Gelukkig had ze een hele prettige gynaecoloog-oncoloog die meteen vanaf het begin heeft geadviseerd om te gaan oefenen met pelottes. Pelottes zijn kunststofstaafjes in verschillende diktes. Deze breng je in de vagina om te zorgen dat de vagina niet verkleeft of verkort. Zodat als de prins op het witte paard langs zou komen vrijen in ieder geval nog wel mogelijk zou zijn.
“Het begin was best moeilijk. Het is zo’n aangetast gebied, zo je kern.” aldus Judith. Je kan je voorstellen dat oefenen voor Judith vervelend en pijnlijk was. Maar ze heeft trouw haar oefeningen gedaan en dat heeft zeker geholpen.
“En tweeënhalf jaar later kwam mijn prins op het witte paard voorbij. Ik vond het wel heel spannend.”
“Ik vond het heel spannend om hem daarin te betrekken”
Judith: “Ik heb natuurlijk best een verhaal met mijn verleden met baarmoederhalskanker. Het is daar allemaal heel kwetsbaar. Ik vond het heel spannend om hem daarin te betrekken. Ergens ook wel een beetje gene. Wat lukt wel, wat lukt niet. Dat moet je eigenlijk al heel erg snel bespreekbaar maken. Dat moet je op zo’n moment wel durven. En daar moet de ander ook open voor staan”.
En hoe heb je dat opgebouwd naar de eerste keer vrijen?
Judith: “We hebben er eerst over gesproken. Het toch maar neerleggen wat er was.”
Hoe het precies ter sprake werd gebracht weet Judith niet meer. Ze weet vooral dat ze zijn gaan praten.
Haar vriend heeft zelf ook kanker gehad. En dat voelde wel als een ‘voordeel’, hierdoor werd het wat makkelijker om het onderwerp bespreekbaar te maken. Judith: “Praten is heel erg belangrijk. En elkaar vragen durven stellen. En daar is mijn vriend heel goed in, om echt heel open vragen te stellen. Dat was voor mij heel prettig. Het is ook best heel spannend en kwetsbaar. Als je dan iemand tegenover je hebt zitten die je daar alle ruimte in geeft voelt dat heel fijn.”
“We zijn zelfs een keer in al ons enthousiasme door het bed heen gezakt”
Het scheelde dat ze eerst al 4 maanden vrienden waren. Veel lange telefoongesprekken in het begin. Dan creëer je al ruimte voor echt open vragen stellen.
Judith: “En in het begin ging het allemaal wél heel goed. Door het heel voorzichtig aan te pakken. Echt te kijken. Wat werkt wel, wat werkt niet. Het was best wel spannend maar het ging wel.”
Door letterlijk te oefenen konden ze steeds meer. En zo zijn ze zelfs een keer in al hun enthousiasme door het bed heen gezakt, zegt Judith met een smile. Dus het ging echt goed.
Maar het werd veel lastiger toen Judith door aanhoudende bestralingsschade chronisch pijnpatiënt werd.
“En wij blokkeerden ook helemaal”
Helaas kan de bestralingsschade door de jaren heen uitbreiden. Waardoor je in eerste instantie denkt nergens last van te hebben eb vervolgens een klapper maakt. Zo ook bij Judith. In haar geval begonnen haar darmen en blaas steeds meer op te spelen. Zo erg zelfs dat eind 2017 ze chronisch pijnpatiënt werd. Je kan je misschien wel voorstellen dat als je altijd pijn hebt aan de darmen of blaas dat genieten van vrijen ook lastiger wordt. En toen kwamen ze in een hele andere situatie terecht. Die eigenlijk veel moeilijker was. “Heel gek.” zegt Judith, “Want in het begin kenden we elkaar nog niet zo goed. En was er juist heel veel mogelijk in praten en onderzoeken. En ineens ging dat allemaal niet meer. En wij blokkeerden ook helemaal.”
“En dat vonden we alle twee heel spannend”
Op mijn vraag of ze hulp hebben ingeschakeld was het antwoord volmondig ja. Voordat Judith haar vriend leerde kennen had ze al veel hulp ingeschakeld. Om te zorgen dat het buikgebied weer van haar werd, zoals ze zelf zegt. Brachytherapie is een hele ingrijpende behandeling.
EMDR heeft haar daarbij heel erg geholpen. Haptotherapie zorgde ervoor dat ze aanrakingen weer trok. Daarnaast nog mindfulness gedaan en bij de psycholoog geweest voor een stukje rouwverwerking. En uiteraard hoorde er nog een half jaar intensieve revalidatie bij. Hierdoor was de klapper extra groot toen ze eind 2017 in 1x zoveel minder werd.
Samen kwamen ze er niet meer uit. “Wat gaan we dan nu doen?” was de gedachten van hun.
Judith: “Toen zijn we toch maar op zoek gegaan naar een seksuoloog. En dat vonden we alle twee wel heel erg spannend”.
Door haar werk als vrijwilliger bij stichting Olijf was Judith in aanraking gekomen met een seksuologe.
Dat maakte de drempel een stuk lager voor haar om daadwerkelijk de stap te maken naar een seksuoloog.
Helaas heeft niet iedereen zo’n netwerk.
Wil je weten welke mogelijkheden er nog meer zijn om in contact te komen met een goede seksuoloog of consulent seksuele gezondheid en hoe het interview met Judith verder ging?
Stay tuned. Volgende week komt deel 2.
Kun je niet wachten tot volgende week?
Luister hier het volledige interview op: soundcloud
Of kijk hier het volledige interview:
